субмары́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. субмары́на субмары́ны
Р. субмары́ны субмары́н
Д. субмары́не субмары́нам
В. субмары́ну субмары́ны
Т. субмары́най
субмары́наю		 субмары́намі
М. субмары́не субмары́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

субмары́на ж., мор., уст. субмари́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

субмары́на, ‑ы, ж.

Уст. Падводная лодка.

[Ад лац. sub — пад і marina — марская.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субмари́на уст. субмары́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суб...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на: 1) знаходжанне ўнізе, пад чым‑н., каля чаго‑н., напрыклад: субмарына; 2) падпарадкаванасць, напрыклад: субінспектар; 3) пабочнасць, напрыклад: субпрадукты.

[Лац. sub — пад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)