вастрэ́ц, -рацу́, м.

Стэпавая травяністая расліна сямейства злакавых, блізкая да пырніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціпча́к, -у́, м.

Стэпавая кармавая расліна сямейства злакавых.

|| прым. ціпчако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўтазе́ль, -ю, м.

Кустовая стэпавая расліна сямейства бабовых з жоўтымі кветкамі і пладамі ў выглядзе струкоў.

|| прым. жаўтазе́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціпча́к, ‑у, м.

Стэпавая кармавая расліна сямейства злакавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэ́пет, -а, М -пеце, мн. -ы, -аў, м.

Стэпавая птушка сямейства драфіных, якая ўтварае рэзкі шум крыламі ў час палёту.

|| прым. страпяці́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавы́ль, -ю́, мн. -і́, -ёў, м.

Травяністая стэпавая расліна сямейства злакавых з вузкімі лістамі і кветкамі, сабранымі ў пушыстыя мяцёлачкі.

|| прым. кавы́льны, -ая, -ае.

К. стэп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драфа́, ‑ы; мн. дрофы; ж.

Буйная стэпавая птушка атрада жураўлепадобных з доўгай шыяй і дужымі нагамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэ́павы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стэ́павы стэ́павая стэ́павае стэ́павыя
Р. стэ́павага стэ́павай
стэ́павае		 стэ́павага стэ́павых
Д. стэ́паваму стэ́павай стэ́паваму стэ́павым
В. стэ́павы (неадуш.)
стэ́павага (адуш.)		 стэ́павую стэ́павае стэ́павыя (неадуш.)
стэ́павых (адуш.)
Т. стэ́павым стэ́павай
стэ́паваю		 стэ́павым стэ́павымі
М. стэ́павым стэ́павай стэ́павым стэ́павых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стэпаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Жыхар стэпавай мясцовасці.

2. Конь стэпавай пароды.

|| ж. стэпаві́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

3. Стэпавая птушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сары́ч, ‑а, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных; тое, што і канюк. Гэта адпачывала стэпавая птушка сарыч. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)