стыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Доўгае, з шырокімі рукавамі адзенне дыякана, дзяка, якое выкарыстоўваецца ў час набажэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыха́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стыха́р стыхары́
Р. стыхара́ стыхаро́ў
Д. стыхару́ стыхара́м
В. стыха́р стыхары́
Т. стыхаро́м стыхара́мі
М. стыхары́ стыхара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стыха́р, -ра́ м., церк. стиха́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стыха́р, ‑а, м.

Доўгае, з шырокімі рукавамі, звычайна парчовае, адзенне дзяка ў час набажэнства.

[Грэч. sticharion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стиха́рь церк. стыха́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ко́мжа ’доўгае з шырокімі рукавамі адзенне рэлігійнага культу’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. польск. komża ’стыхар’ (там жа, 2, 498). Паланізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)