стыбні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стыбні́т
Р. стыбні́ту
Д. стыбні́ту
В. стыбні́т
Т. стыбні́там
М. стыбні́це

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стыбні́т, -ту м., мин. стибни́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стибни́т мин. стыбні́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)