сэ́птыма, -ы, ж.

У музыцы: інтэрвал шырынёй у сем ступеней.

Вялікая с.

Малая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ступе́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. ступе́нь ступе́ні
Р. ступе́ні ступе́ней
ступе́няў
Д. ступе́ні ступе́ням
В. ступе́нь ступе́ні
Т. ступе́нню ступе́нямі
М. ступе́ні ступе́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

многаступе́ньчаты, -ая, -ае.

Які складаецца з некалькіх частак, ступеней.

Многаступеньчатая ракета.

|| наз. многаступе́ньчатасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шматступе́ньчаты, -ая, -ае.

Які складаецца з некалькіх частак, ступеней.

Шматступеньчатая ракета.

|| наз. шматступе́ньчатасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шматступе́нны, -ая, -ае.

Які праходзіць праз шэраг ступеней, стадый, не прамы.

Шматступенныя выбары.

|| наз. шматступе́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

многаступе́нны, -ая, -ае.

Які праходзіць рад ступеней або адбываецца па ступенях, перыядах.

Многаступенныя выбары.

|| наз. многаступе́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́кста, -ы, мн. -ы, секст і -аў, ж.

У музыцы: інтэрвал шырынёй у шэсць ступеней.

Вялікая с.

Малая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохступе́ньчаты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох ступеней, частак. Трохступеньчатая ракета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэнтры́зм, ‑у, м.

Паўтаральнасць вучэбнага матэрыялу праграм ніжэйшай ступені навучання ў праграмах наступных яго ступеней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыято́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Сістэма музычных гукаў, якая ўтвараецца паслядоўнасцю асноўных сямі ступеней ладу.

[Ад грэч. diatonikós — які пераходзіць ад тону да тону.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)