стулі́ць, стулю́, сту́ліш, сту́ліць; сту́лены; зак., што.

1. Пра вочы, губы і пад.: заплюшчыць, сціснуць.

С. вочы.

2. Звесці, злучыць разам.

С. ножкі цыркуля.

|| незак. сту́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сту́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стулі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. стулю́ сту́лім
2-я ас. сту́ліш сту́ліце
3-я ас. сту́ліць сту́ляць
Прошлы час
м. стулі́ў стулі́лі
ж. стулі́ла
н. стулі́ла
Загадны лад
2-я ас. стулі́ стулі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час стулі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стулі́ць сов. сжать, сомкну́ть;

с. гу́бы — сжать гу́бы;

с. но́жкі цы́ркуля — сомкну́ть (сжать) но́жки ци́ркуля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стулі́ць, стулю, стуліш, стуліць; зак., што.

1. Шчыльна сціснуць, заплюшчыць (пра губы, вочы і пад.). — Папала мне з-за цябе, таварыш Сучок, — сказаў Журавінка і губы стуліў. Лобан. Сінічкін стуліў вочы, нібы хочучы падрамаць, і тут перад вачыма раскінулася пясчанае поле, а на ім — лён, неабдымныя прасторы лёну, а пасля — бульба, кармавая морква, буракі. Пестрак.

2. Звесці, злучыць разам. Сафрон стуліў гармонік, ён раўнуў усімі галасамі апошні раз і сціх! Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стулі́ць ‘шчыльна злучыць, скласці’ (ТСБМ), ‘сціснуць’: стуліць губы ‘змоўкнуць’ (Сл. нар. фраз.), стулі́цца ‘згорбіцца’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС). Да туліць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сту́лены сжа́тый; со́мкнутый; см. стулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́льваць несов. сжима́ть, смыка́ть; см. стулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад стуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стульваць — стуліць і стульвацца — стуліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)