стрэ́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стрэ́лачны стрэ́лачная стрэ́лачнае стрэ́лачныя
Р. стрэ́лачнага стрэ́лачнай
стрэ́лачнае		 стрэ́лачнага стрэ́лачных
Д. стрэ́лачнаму стрэ́лачнай стрэ́лачнаму стрэ́лачным
В. стрэ́лачны (неадуш.)
стрэ́лачнага (адуш.)		 стрэ́лачную стрэ́лачнае стрэ́лачныя (неадуш.)
стрэ́лачных (адуш.)
Т. стрэ́лачным стрэ́лачнай
стрэ́лачнаю		 стрэ́лачным стрэ́лачнымі
М. стрэ́лачным стрэ́лачнай стрэ́лачным стрэ́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стрэ́лачны ж.-д. стре́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрэ́лачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стрэлкі (у 1 знач.), з’яўляецца стрэлкай. Стрэлачны паказальнік. // Забяспечаны стрэлкай-паказальнікам. Стрэлачны тэлеграф.

2. Які мае адносіны да стрэлкі (у 3 знач.). Стрэлачны ліхтар. Стрэлачны рычаг. // Які мае адносіны да абслугоўвання стрэлкі (стрэлам). Стрэлачны пост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэ́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Тонкая і вузкая пласцінка, якая паварочваецца на восі і паказвае час, напрамак і пад. ў розных вымяральных прыборах.

С. барометра.

Секундная с.

2. Знак у выглядзе рысы, ад канца якой пад вострым вуглом адходзяць кароткія рыскі.

С. напрамку руху.

3. Вузкі і доўгі намыўны выступ сушы; пясчаная каса.

С. прычала.

4. Прыстасаванне на рэйкавых пуцях для пераводу рухомага саставу з аднаго пуці на другі.

На чыгуначнай станцыі дзейнічаюць аўтаматычныя стрэлкі.

5. Бязлістае тонкае сцябло расліны з суквеццем наверсе.

Стрэлкі нарцысаў.

|| памянш. стрэ́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. стрэ́лачны, -ая, -ае (да 1 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стре́лочный стрэ́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюга́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Эмблема карабля, змешчаная таксама і на рэчах, якія належаць караблю ці адносяцца да яго (шлюпкі, буйкі і пад.). // Флажок з гэтай эмблемай.

2. Рухомая жалезная труба, якая ўстанаўліваецца над дымавой або выцяжной трубой і аблягчае выхад дыму пры ветры.

3. На чыгунцы — стрэлачны паказальнік на стрэлках-пераводах.

4. Разм. Тое, што і флюгер (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераво́д, -ду, (о предмете) -да м.

1. в разн. знач. перево́д;

п. у другі́ клас — перево́д во второ́й класс;

пашто́вы п. — почто́вый перево́д;

стрэ́лачны п. — ж.-д. стре́лочный перево́д;

2. разг. перево́д, тра́та ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)