стры́жаншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стры́жаншчык стры́жаншчыкі
Р. стры́жаншчыка стры́жаншчыкаў
Д. стры́жаншчыку стры́жаншчыкам
В. стры́жаншчыка стры́жаншчыкаў
Т. стры́жаншчыкам стры́жаншчыкамі
М. стры́жаншчыку стры́жаншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стры́жаншчык м., спец. стерженщи́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стры́жаншчык, ‑а, м.

Рабочы-фармаўшчык, які вырабляе стрыжні для ліцейных форм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стры́жаншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да стрыжаншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стерженщи́к спец. стры́жаншчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)