стру́павы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стру́павы |
стру́павая |
стру́павае |
стру́павыя |
| Р. |
стру́павага |
стру́павай
стру́павае |
стру́павага |
стру́павых |
| Д. |
стру́паваму |
стру́павай |
стру́паваму |
стру́павым |
| В. |
стру́павы (неадуш.)
стру́павага (адуш.) |
стру́павую |
стру́павае |
стру́павыя (неадуш.)
стру́павых (адуш.) |
| Т. |
стру́павым |
стру́павай
стру́паваю |
стру́павым |
стру́павымі |
| М. |
стру́павым |
стру́павай |
стру́павым |
стру́павых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стру́павы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да струпа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
струп, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Сухая скарынка, якая зацягвае рану пры зажыванні.
|| прым. стру́павы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)