Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
габлява́ць несов. строга́ть, струга́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
струга́ць несов.
1. строга́ть, струга́ть;
с. до́шку — строга́ть (струга́ть) до́ску;
2. обл. (картофель и т.п.) чи́стить;
3. ре́зать, нареза́ть;
с. бу́льбу сало́мкай — ре́зать (нареза́ть) карто́фель соло́мкой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Струга́ць ‘знімаць стружку’, ‘наразаць тонкія вузкія палоскі’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр., Бяльк.; валож., Сл. ПЗБ), струга́тэ ‘крышыць’ (кам., Сл. ПЗБ), ‘абіраць бульбу’ (ТСБМ, Жд. 3), стру́жыць ‘стругаць’ (ТС), стругану́ць ‘дзьмухнуць’ (Мат. Гом., Янк. 3.), стру́ганы ‘абскрабаны (пра бульбу)’ (узд., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. струга́ти, рус. строга́ть, струга́ть, стружи́ть, стараж.-рус. стръгати, стругати, польск. strugać, в.-луж. truhać, н.-луж. tšugaś, чэш. strouhat ‘церці; стругаць’, славац. strúhat’, серб.-харв. стру́гати, славен. stŕgati, strúgati, балг. стъ́ржа, макед. струга, струже, ст.-слав. стръгати. Прасл. *strъgati; форма *strugati другасная, утвораная на аснове форм цяп. часу (Борысь, 582). Роднаснае лат. strũgaîns ‘паласаты’ (*strūga ‘паласа’), ст.-ісл. striùka ‘гладзіць, сціраць’, фрыз. strôk ‘паласа’; гл. Фасмер, 3, 779 з літ-рай; Шустар-Шэўц, 1535. Да і.-е. кораня *streu̯g‑ ‘сціраць, гладзіць, апрацоўваць вострай прыладай’ (Борысь, там жа; Бязлай, 3, 324; ЕСУМ, 5, 451 з аглядам версій).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)