струга́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго-н. струганнем; стругаль.

|| ж. струга́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

струга́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. струга́льнік струга́льнікі
Р. струга́льніка струга́льнікаў
Д. струга́льніку струга́льнікам
В. струга́льніка струга́льнікаў
Т. струга́льнікам струга́льнікамі
М. струга́льніку струга́льніках

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)