струга́ль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. струга́ль стругалі́
Р. стругаля́ стругалёў
Д. стругалю́ стругаля́м
В. стругаля́ стругалёў
Т. стругалём стругаля́мі
М. стругалю́ стругаля́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струга́ль, -ля́ м., разг. строга́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

струга́ль, ‑я, м.

Разм. Тое, што і стругальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струга́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго-н. струганнем; стругаль.

|| ж. струга́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

строга́ль разг. струга́ль, -ля́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)