стру́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стру́б стру́бы
Р. стру́ба стру́баў
Д. стру́бу стру́бам
В. стру́б стру́бы
Т. стру́бам стру́бамі
М. стру́бе стру́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Струб ‘зруб’ (Нас., Гарэц., Касп., ТС, Мат. Гом.), істру́б (Гарэц.). Гл. іструб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)