страшнава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
страшнава́ты |
страшнава́тая |
страшнава́тае |
страшнава́тыя |
| Р. |
страшнава́тага |
страшнава́тай
страшнава́тае |
страшнава́тага |
страшнава́тых |
| Д. |
страшнава́таму |
страшнава́тай |
страшнава́таму |
страшнава́тым |
| В. |
страшнава́ты (неадуш.)
страшнава́тага (адуш.) |
страшнава́тую |
страшнава́тае |
страшнава́тыя (неадуш.)
страшнава́тых (адуш.) |
| Т. |
страшнава́тым |
страшнава́тай
страшнава́таю |
страшнава́тым |
страшнава́тымі |
| М. |
страшнава́тым |
страшнава́тай |
страшнава́тым |
страшнава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
страшнава́ты разг. страшнова́тый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
страшнава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Трохі страшны (у 1, 2 знач.). Якая .. [пані Ма р’я] добрая, вясёлая! Зусім не такая, як муж яе, пан кіраўнік, — нейкі маўклівы і нават страшнаваты. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жуткова́тый разг. страшнава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
страшнава́та,
1. Прысл. да страшнаваты.
2. безас. у знач. вык., каму. Крыху боязна. Самой Марыне страшнавата, І ёй вясёласці няма. Колас. / з інф. [Альбіна:] — Не палохайся, дурненькі мой. Кожнаму чалавеку, мабыць, страшнавата ўпершыню стаць бацькам. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)