стра́ціцца, стра́чуся, стра́цішся, стра́ціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв). Згубіцца, знікнуць.

Страціліся сілы.

Страцілася надзея.

2. Растраціцца, патраціцца.

За гэту паездку я надта страцілася.

|| незак. стра́чвацца, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стра́ціцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. стра́чуся стра́цімся
2-я ас. стра́цішся стра́ціцеся
3-я ас. стра́ціцца стра́цяцца
Прошлы час
м. стра́ціўся стра́ціліся
ж. стра́цілася
н. стра́цілася
Загадны лад
2-я ас. стра́цься стра́цьцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час стра́ціўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стра́ціцца сов.

1. утра́титься;

здаро́ўе ~цілася — здоро́вье утра́тилось;

2. издержа́ться, потра́титься, истра́титься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́ціцца, страчуся, страцішся, страціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Згубіцца, знікнуць. Здароўе страцілася. □ А тут яшчэ здарыўся выпадак адзін, праз які страцілася ў Міколкі ўсякая вера ў дзедаву храбрасць. Лынькоў. Можна было думаць, што ўжо скора вечар, а можа толькі і першая раніца. Адчуванне часу страцілася зусім. Чорны.

2. Патраціцца, растраціцца. [Маці:] — Тады хацела ў горад паехаць, праз яе [Надзю] страціліся, дык, мусіць, і не хоча зараз казаць нічога... Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утра́титься стра́ціцца; згубі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

истра́титься стра́ціцца, патра́ціцца; вы́даткавацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да страціцца.

2. Зал. да страчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кля́кнуць

‘згінуць, страціцца; змерзнуць, задубець, засохнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. кля́кну кля́кнем
2-я ас. кля́кнеш кля́кнеце
3-я ас. кля́кне кля́кнуць
Прошлы час
м. кля́кнуў кля́кнулі
ж. кля́кнула
н. кля́кнула
Загадны лад
2-я ас. кля́кні кля́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час кля́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Кля́кнуць ’згінуць, страціцца’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. клякнути ’замерзнуць, задубець, засохнуць’, рус. клякнуть ’тс’, клёкнуть ’змарнець’. Параўн. літ. klękli ’гусцець, замярзаць’. Фрэнкель (268) параўноўвае гэта літоўскае слова з рус. клёк (гл. клёкъ). Суадносіны ўсходнеславянскіх і літоўскіх форм няясныя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

потеря́ться

1. згубі́цца;

2. (утратиться) стра́ціцца;

3. перен. (лишиться самообладания) збянтэ́жыцца; (растеряться) разгубі́цца; см. теря́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)