стралко́вы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да стральбы з агнястрэльнай зброі.

Стралковая падрыхтоўка.

С. полк (пяхотны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кольт, -а, М -льце, мн. -ы, -аў, м.

Рэвальвер (а таксама кулямёт або іншая стралковая зброя) асобай сістэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стралко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стралко́вы стралко́вая стралко́вае стралко́выя
Р. стралко́вага стралко́вай
стралко́вае		 стралко́вага стралко́вых
Д. стралко́ваму стралко́вай стралко́ваму стралко́вым
В. стралко́вы (неадуш.)
стралко́вага (адуш.)		 стралко́вую стралко́вае стралко́выя (неадуш.)
стралко́вых (адуш.)
Т. стралко́вым стралко́вай
стралко́ваю		 стралко́вым стралко́вымі
М. стралко́вым стралко́вай стралко́вым стралко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыві́зія, -і, мн. -і, -зій, ж.

1. Асноўнае тактычнае злучэнне ў розных відах узброеных сіл.

Стралковая д.

Танкавая д.

Авіяцыйная д.

2. Вышэйшае злучэнне ваенных караблёў аднаго або некалькіх класаў.

|| прым. дывізі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стралко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стралка (у 2 знач.); складаецца з стралкоў. Стралковы полк.

2. Які мае адносіны да стральбы з агнястрэльнай зброі, звязаны са стральбой. Стралковы спорт. Стралковая падрыхтоўка. □ — Дзе ж ты [Майка] налаўчылася страляць так? — Ды ’шчэ ў стралковым гуртку ў камсамоле. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збро́я, -і, ж.

Усякі сродак, прыстасаванне, тэхнічна прыгоднае для нападу ці абароны, а таксама сукупнасць такіх сродкаў.

Агнястрэльная з.

Халодная з. (шабля, кінжал, нож і пад.). Стралковая з. (ружжо, рэвальвер і пад.). Артылерыйская з. (гармата, гаўбіца і пад.). Ядзерная з.

Абараняцца са зброяй у руках.

Ідэйная з. (перан.). Скласці зброю (перан.: здацца; высок.). Узняць зброю (пачаць вайну або паўстаць са зброяй у руках; высок.). Бразгаць зброяй (пагражаць вайной; кніжн.).

|| прым. збро́евы, -ая, -ае і збро́йны, -ая, -ае.

Зброевая (збройная) майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фланг, ‑а, м.

1. Правы ці левы край рада, строю, фронту ў распалажэнні і пастраенні войск. Сцёпа, як самы вышэйшы.. ростам, заняў першае месца на правым флангу. Якімовіч. Шчарбацюк расказаў, што найбольш моцныя тут флангі, размешчаныя на вышынях. Мележ. 18‑ая стралковая дывізія наступала ўпрытык да левага фланга 3‑га конкорпуса. Машара.

2. Правы ці левы бок чаго‑н. (у час бою, палявання і пад.). Далёка на левым флангу заставы.. пачуўся выбух гранаты. Брыль. Раптам з фланга варожы дзот адкрыў кулямётны агонь па савецкіх воінах. «Помнікі». // У шахматнай гульні — правая або левая старана дошкі.

•••

Каралеўскі фланг — правая палавіна дошкі, якая ўтвараецца вертыкалямі e, f, g, h.

Ферзевы фланг — левая старана дошкі, якая ўтвараецца вертыкалямі a, b, c, d.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)