стра́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стра́жніца стра́жніцы
Р. стра́жніцы стра́жніц
Д. стра́жніцы стра́жніцам
В. стра́жніцу стра́жніц
Т. стра́жніцай
стра́жніцаю		 стра́жніцамі
М. стра́жніцы стра́жніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стражні́ца

‘пост’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стражні́ца стражні́цы
Р. стражні́цы стражні́ц
Д. стражні́цы стражні́цам
В. стражні́цу стражні́цы
Т. стражні́цай
стражні́цаю		 стражні́цамі
М. стражні́цы стражні́цах

Крыніцы: biryla1987, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стражні́ца, ‑ы, ж.

Пагранічны пост; застава. На фарпостах, на граніцах Безгранічных нашых земляў, З карабінам ля стражніцаў Камсамолец не задрэмле. Купала. [Прыезджыя] жылі два-тры дні ў фальварку, наведвалі пагранічную стражніцу. Пальчэўскі. [Сяргей:] — Стражніца недалёка, пагранічнікі знаёмыя, часта ў вёску прыходзяць на вечарынку. Машара.

[З польск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)