страга́ч
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
страга́ч |
страгачы́ |
| Р. |
страгача́ |
страгачо́ў |
| Д. |
страгачу́ |
страгача́м |
| В. |
страга́ч |
страгачы́ |
| Т. |
страгачо́м |
страгача́мі |
| М. |
страгачы́ |
страгача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
страга́ч, -ча́ м., разг. строга́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
страга́ч, ‑а, м.
Разм. Суровая вымова. Розныя загады на мяне былі: і «папярэдзіць», і «паставіць на від», нават страгача неяк абхапіў. Каршукоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
строга́ч прост. страга́ч, -ча́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)