сто́чка гл. стачыць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сто́чка
Р. сто́чкі
Д. сто́чцы
В. сто́чку
Т. сто́чкай
сто́чкаю
М. сто́чцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́чка ж. сто́чка; см. стачы́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́чка ж.

1. сто́чка, -кі ж., сто́чванне, -ння ср.;

2. зрэ́зка, -кі ж., зраза́нне, -ння ср., зрэ́званне, -ння ср.; см. ста́чивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. сточваць ​1 — стачыць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стачы́ць¹, стачу́, сто́чыш, сто́чыць; сто́чаны; зак., што.

1. Зняць верхні слой або няроўнасці на чым-н.

С. няроўнасці на метале.

2. Зрабіць вельмі тонкім, вузкім у выніку тачэння.

С. нож.

Сточаныя нажніцы.

|| незак. сто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сто́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 1 знач.) і сто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́стрыванне ср.

1. сто́чка ж.;

2. уто́чка ж.; спуска́ние;

1, 2 см. зво́стрываць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́чванне I ср.

1. ста́чивание, сто́чка ж.;

2. ста́чивание; иста́чивание;

1, 2 см. сто́чваць I

сто́чванне II ср. иста́чивание; см. сто́чваць II

сто́чванне III ср.

1. ста́чивание, сшива́ние, сши́вка ж.;

2. сра́щивание, сраще́ние; свя́зывание, свя́зка ж.;

1, 2 см. сто́чваць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)