сто́птаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́птаны сто́птаная сто́птанае сто́птаныя
Р. сто́птанага сто́птанай
сто́птанае		 сто́птанага сто́птаных
Д. сто́птанаму сто́птанай сто́птанаму сто́птаным
В. сто́птаны (неадуш.)
сто́птанага (адуш.)		 сто́птаную сто́птанае сто́птаныя (неадуш.)
сто́птаных (адуш.)
Т. сто́птаным сто́птанай
сто́птанаю		 сто́птаным сто́птанымі
М. сто́птаным сто́птанай сто́птаным сто́птаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́птаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́птаны сто́птаная сто́птанае сто́птаныя
Р. сто́птанага сто́птанай
сто́птанае		 сто́птанага сто́птаных
Д. сто́птанаму сто́птанай сто́птанаму сто́птаным
В. сто́птаны (неадуш.)
сто́птанага (адуш.)		 сто́птаную сто́птанае сто́птаныя (неадуш.)
сто́птаных (адуш.)
Т. сто́птаным сто́птанай
сто́птанаю		 сто́птаным сто́птанымі
М. сто́птаным сто́птанай сто́птаным сто́птаных

Кароткая форма: сто́птана.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́птаны, см. стапта́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́птанный

1. стапта́ны, сто́птаны;

2. стапта́ны, вы́таптаны, мног. павыто́птваны; см. стопта́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недано́сак, ‑ска, м.

1. Дзіця, якое нарадзілася раней тэрміну. Ужо на сёмым месяцы нарадзілася дачка — неданосак, як сказала акушэрка. Асіпенка. // перан. Ужываецца як лаянка. Маладзіца хіхікнула ўслед, і да .. [Лабановіча] даляцелі словы: — Гэта мужчына: ад бабы ўцёк... Неданосак! Стоптаны лапаць. Колас.

2. часцей мн. (недано́скі, ‑аў). Старая, паношаная вопратка. Перад ад’ездам з Акінчыц пані Аксеня паклікала Ганну, аддала ёй сякія-такія неданоскі сваіх дзяцей. С. Александровіч. Косцік апрануў бацькаў неданосак-куртачку, шапку, узяў з пячуркі рукавіцы і пайшоў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены з медзі. Уліта Антонаўна падала на стол стары медны самавар і талерку, напоўненую свежым бурштынавым мёдам. Шамякін.

2. Які мае адносіны да медзі; звязаны з апрацоўкай медзі. Меднае ліццё. // У склад якога ўваходзіць медзь. Медная ру да.

3. Які характарызуецца паяўленнем прылад працы, зброі і ўпрыгожанняў з медзі. Медны век.

4. Уласцівы медзі; такі, як у медзі.

5. Падобны колерам на медзь; чырвона-жоўты. Спадае медны ліст каштанаў На жоўты стоптаны мурог. Танк.

•••

Медны лоб гл. лоб.

Прайсці (праз) агонь, ваду і медныя трубы гл. прайсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)