сто́парны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́парны сто́парная сто́парнае сто́парныя
Р. сто́парнага сто́парнай
сто́парнае		 сто́парнага сто́парных
Д. сто́парнаму сто́парнай сто́парнаму сто́парным
В. сто́парны (неадуш.)
сто́парнага (адуш.)		 сто́парную сто́парнае сто́парныя (неадуш.)
сто́парных (адуш.)
Т. сто́парным сто́парнай
сто́парнаю		 сто́парным сто́парнымі
М. сто́парным сто́парнай сто́парным сто́парных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́парны сто́порный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́парны, ‑ая, ‑ае.

Які спыняе ход, дзейнасць розных механізмаў або фіксуе іх у пэўным становішчы; у якім ёсць стопар. Стопарны кран. Стопарнае прыстасаванне. □ Не ўсе заліўшчыкі навучыліся як след упраўляць стопарнымі каўшамі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́пар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для спынення, замацавання частак механізма ў якім-н. становішчы.

|| прым. сто́парны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́порный сто́парны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)