сто́левы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́левы сто́левая сто́левае сто́левыя
Р. сто́левага сто́левай
сто́левае		 сто́левага сто́левых
Д. сто́леваму сто́левай сто́леваму сто́левым
В. сто́левы (неадуш.)
сто́левага (адуш.)		 сто́левую сто́левае сто́левыя (неадуш.)
сто́левых (адуш.)
Т. сто́левым сто́левай
сто́леваю		 сто́левым сто́левымі
М. сто́левым сто́левай сто́левым сто́левых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́левы потоло́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да столі, утварае столь. Столевыя перакрыцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

столь, -і, ж.

1. Верхняе ўнутранае пакрыццё памяшкання, процілеглае падлозе.

Пафарбаваная с.

2. Паверхня гэтага пакрыцця з боку гарышча.

Насыпаць пяску на с.

◊

Пад столь — вельмі высокі.

|| прым. сто́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

потоло́чный сто́левы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)