сто́йбішчавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́йбішчавы сто́йбішчавая сто́йбішчавае сто́йбішчавыя
Р. сто́йбішчавага сто́йбішчавай
сто́йбішчавае		 сто́йбішчавага сто́йбішчавых
Д. сто́йбішчаваму сто́йбішчавай сто́йбішчаваму сто́йбішчавым
В. сто́йбішчавы (неадуш.)
сто́йбішчавага (адуш.)		 сто́йбішчавую сто́йбішчавае сто́йбішчавыя (неадуш.)
сто́йбішчавых (адуш.)
Т. сто́йбішчавым сто́йбішчавай
сто́йбішчаваю		 сто́йбішчавым сто́йбішчавымі
М. сто́йбішчавым сто́йбішчавай сто́йбішчавым сто́йбішчавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́йбішчавы сто́йбищный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́йбішчавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стойбішча, з’яўляецца стойбішчам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́йбішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Часовае паселішча качэўнікаў.

2. Месца адпачынку жывёлы на пашы.

|| прым. сто́йбішчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́йбищный сто́йбішчавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)