сто́ены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́ены сто́еная сто́енае сто́еныя
Р. сто́енага сто́енай
сто́енае		 сто́енага сто́еных
Д. сто́енаму сто́енай сто́енаму сто́еным
В. сто́ены (неадуш.)
сто́енага (адуш.)		 сто́еную сто́енае сто́еныя (неадуш.)
сто́еных (адуш.)
Т. сто́еным сто́енай
сто́енаю		 сто́еным сто́енымі
М. сто́еным сто́енай сто́еным сто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́ены сто́еная сто́енае сто́еныя
Р. сто́енага сто́енай
сто́енае		 сто́енага сто́еных
Д. сто́енаму сто́енай сто́енаму сто́еным
В. сто́ены (неадуш.)
сто́енага (адуш.)		 сто́еную сто́енае сто́еныя (неадуш.)
сто́еных (адуш.)
Т. сто́еным сто́енай
сто́енаю		 сто́еным сто́енымі
М. сто́еным сто́енай сто́еным сто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́ены сто́еная сто́енае сто́еныя
Р. сто́енага сто́енай
сто́енае		 сто́енага сто́еных
Д. сто́енаму сто́енай сто́енаму сто́еным
В. сто́ены (неадуш.)
сто́енага (адуш.)		 сто́еную сто́енае сто́еныя (неадуш.)
сто́еных (адуш.)
Т. сто́еным сто́енай
сто́енаю		 сто́еным сто́енымі
М. сто́еным сто́енай сто́еным сто́еных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́ены утаённый, скры́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад стаіць.

2. у знач. прым. Які скрывае ад іншых свае пачуцці, настрой, думкі і пад.; скрытны. Аляксандра — кабета стоеная. Шуснуўшы цішком разы са тры ў бор, грыбамі сваімі пахвалілася толькі тады, калі ўбачыла, што лес пусты. Навуменка.

3. у знач. прым. Які скрываецца, утойваецца ад іншых. Кажа [старшыня] спакойна, але ў гэтых спакойных словах чуецца стоены гнеў, раздражнёны крык: — Сарвеш ты мне надоі, Васіль Фёдаравіч, з такім падкормам. Шамякін. Павекі ў Сотнікава здрыгануліся, вочы бліснулі стоенай увагай. Быкаў. // Які ўласцівы каму‑, чаму‑н., але знешне яшчэ непрыкметны. А як ні старалася Вера Антонаўка жыць адасоблена, яна не магла ўнікнуць .. стоенай і даволі ўпартай барацьбы. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаі́ць, стаю́, сто́іш, сто́іць; сто́ены; зак., што.

1. Утаіць, зрабіць невядомым, нябачным для іншых (разм.).

С. прыбытак.

2. Не выказаць, не даць магчымасці заўважыць іншым (думкі, пачуцці і пад.).

С. нянавісць.

|| незак. сто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарні́чнік, ‑у, м.

Сцёблы, кусцікі, на якіх растуць чарніцы. І я ішоў па густым, яшчэ зялёным чарнічніку, не спыняючыся і зачаравана разглядаючы прыгажосць асенняга лесу. Ляўданскі. Наступны баравік сядзеў, стоены ў чарнічніку, і трэба было зыркае вока, каб яго адшукаць. Навуменка. // Месца, парослае кустамі чарніц. Чарнічніку было поўна, увесь дол укрыты. Сцяпан нагнуўся, расхінуў кусток. Ягады былі яшчэ зеленкаватыя. Гіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)