стогадо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стогадо́вы |
стогадо́вая |
стогадо́вае |
стогадо́выя |
| Р. |
стогадо́вага |
стогадо́вай
стогадо́вае |
стогадо́вага |
стогадо́вых |
| Д. |
стогадо́ваму |
стогадо́вай |
стогадо́ваму |
стогадо́вым |
| В. |
стогадо́вы
стогадо́вага |
стогадо́вую |
стогадо́вае |
стогадо́выя |
| Т. |
стогадо́вым |
стогадо́вай
стогадо́ваю |
стогадо́вым |
стогадо́вымі |
| М. |
стогадо́вым |
стогадо́вай |
стогадо́вым |
стогадо́вых |
Крыніцы:
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стогадо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які прадаўжаецца сто год. Стогадовая вайна.
2. Узростам у сто год; які існуе сто год. Змрочна маўчалі стогадовыя Стах Барысевіч — Кальчуга і Лук’ян Сіпайла. Караткевіч. // Вельмі стары. Мяснікоў неяк казаў, што хлеб добры аднадзённы, віно стогадовае, а дружба вечная. Гурскі.
3. Які мае адносіны да стагоддзя (у 2 знач.). Стогадовы юбілей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)