ствалавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ствалавы́ ствалава́я ствалаво́е ствалавы́я
Р. ствалаво́га ствалаво́й
ствалаво́е		 ствалаво́га ствалавы́х
Д. ствалаво́му ствалаво́й ствалаво́му ствалавы́м
В. ствалавы́ (неадуш.)
ствалаво́га (адуш.)		 ствалаву́ю ствалаво́е ствалавы́я (неадуш.)
ствалавы́х (адуш.)
Т. ствалавы́м ствалаво́й
ствалаво́ю		 ствалавы́м ствалавы́мі
М. ствалавы́м ствалаво́й ствалавы́м ствалавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ствалавы́ в разн. знач. стволово́й, стволо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ствалавы́, -а́я, -о́е і ствало́вы, -ая, -ае.

1. гл. ствол.

2. у знач. наз. Рабочы, які кіруе механізмамі ствала шахты.

○

Ствалавыя клеткі — іерархія асобых клетак жывых арганізмаў, кожная з якіх здольна ў далейшым змяняцца адмысловым чынам (атрымліваць спецыялізацыю і развівацца далей як звычайная клетка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ствалавы́, ‑ая, ‑ое і ствало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ствала (у 1, 3 знач.).

2. Спец. Які мае адносіны да ствала (у 5 знач.).

3. у знач. наз. ствало́вы, ‑ага, м.; ствало́вая, ‑ай, ж. Той, хто кіруе спускавым механізмам у шахце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ствол, ствала́, мн. ствалы́, ствало́ў, м.

1. Асноўная частка дрэва ад каранёў да верхавіны, якая трымае на сабе галіны і лісты.

2. Частка агнястрэльнай зброі ў выглядзе трубы, праз якую праходзіць, атрымаўшы напрамак палёту, куля або снарад.

3. Частка шахты ад паверхні да дна.

Праходка ствала.

4. У тэхніцы, анатоміі: назва розных прадметаў або органаў, якія маюць форму прамой трубы.

С. пажарнага рукава.

С. соннай артэрыі.

|| прым. ствалавы́, -а́я, -о́е, ствало́вы, -ая, -ае (да 1, 3 і 4 знач.) і ство́льны, -ая, -ае (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ствало́вы, см. ствалавы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ствало́вы,

гл. ствалавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стволово́й

1. прил., спец. ствало́вы;

2. сущ. ствалавы́, -во́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)