стаўбавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стаўбавы́ |
стаўбава́я |
стаўбаво́е |
стаўбавы́я |
| Р. |
стаўбаво́га |
стаўбаво́й
стаўбаво́е |
стаўбаво́га |
стаўбавы́х |
| Д. |
стаўбаво́му |
стаўбаво́й |
стаўбаво́му |
стаўбавы́м |
| В. |
стаўбавы́ (неадуш.)
стаўбаво́га (адуш.) |
стаўбаву́ю |
стаўбаво́е |
стаўбавы́я (неадуш.)
стаўбавы́х (адуш.) |
| Т. |
стаўбавы́м |
стаўбаво́й
стаўбаво́ю |
стаўбавы́м |
стаўбавы́мі |
| М. |
стаўбавы́м |
стаўбаво́й |
стаўбавы́м |
стаўбавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стаўбавы́: ~вы́я двара́не ист. столбовы́е дворя́не
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стаўбавы́, ‑ая, ‑ое.
Гіст. Патомны, знатнага роду (пра дваран). Стаўбавыя дваране.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сто́йбішча ‘часовае паселішча качэўнікаў’ (ТСБМ, Стан.), ‘месца адпачынку жывёлы на пашы’ (ТСБМ), ‘стойла, стаянка’ (Нар. Гом.), стаўбаві́шча ‘тс’ (Варл.). Дэрываты ад стаяць (гл.) з суф. ‑ішч‑, зыходныя праз назоўнік *стойба, прым. *стаўбавы (< *стаўба).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
столбово́й стаўбавы́;
столбова́я доро́га а) гасці́нец, бальша́к, шлях; б) перен. прама́я даро́га;
столбовы́е дворя́не ист. стаўбавы́я двара́не.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)