ста́чачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ста́чачніца ста́чачніцы
Р. ста́чачніцы ста́чачніц
Д. ста́чачніцы ста́чачніцам
В. ста́чачніцу ста́чачніц
Т. ста́чачніцай
ста́чачніцаю		 ста́чачніцамі
М. ста́чачніцы ста́чачніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́чачніца ж. ста́чечница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́чачніца, ‑ы, ж.

Жан. да стачачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́чачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік стачкі, забастоўшчык.

|| ж. ста́чачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́чечница ста́чачніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)