ста́чачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік стачкі, забастоўшчык.

|| ж. ста́чачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́чачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ста́чачнік ста́чачнікі
Р. ста́чачніка ста́чачнікаў
Д. ста́чачніку ста́чачнікам
В. ста́чачніка ста́чачнікаў
Т. ста́чачнікам ста́чачнікамі
М. ста́чачніку ста́чачніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ста́чачнік м. ста́чечник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́чачнік, ‑а, м.

Удзельнік стачкі; забастоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́чечник ста́чачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́чачніца, ‑ы, ж.

Жан. да стачачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забасто́ўшчык, ‑а, м.

Удзельнік забастоўкі; стачачнік. Міхалка збірае грошы і збожжа для галодных дзяцей забастоўшчыкаў у Англіі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)