ста́ткавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ста́ткавы |
ста́ткавая |
ста́ткавае |
ста́ткавыя |
| Р. |
ста́ткавага |
ста́ткавай
ста́ткавае |
ста́ткавага |
ста́ткавых |
| Д. |
ста́ткаваму |
ста́ткавай |
ста́ткаваму |
ста́ткавым |
| В. |
ста́ткавы (неадуш.)
ста́ткавага (адуш.) |
ста́ткавую |
ста́ткавае |
ста́ткавыя (неадуш.)
ста́ткавых (адуш.) |
| Т. |
ста́ткавым |
ста́ткавай
ста́ткаваю |
ста́ткавым |
ста́ткавымі |
| М. |
ста́ткавым |
ста́ткавай |
ста́ткавым |
ста́ткавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ста́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Жывёлы, часцей аднаго віду, якія пасуцца або ўтрымліваюцца разам, гуртам.
С. кароў.
2. адз. Пагалоўе сельскагаспадарчай жывёлы.
◊
Маеш статак, мусіш мець і ўпадак (прыказка; разм.) — у гаспадарцы не бывае без урону.
|| прым. ста́ткавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)