старгава́ць гл. таргаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старгава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. старгу́ю старгу́ем
2-я ас. старгу́еш старгу́еце
3-я ас. старгу́е старгу́юць
Прошлы час
м. старгава́ў старгава́лі
ж. старгава́ла
н. старгава́ла
Загадны лад
2-я ас. старгу́й старгу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час старгава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

старгава́ць сов. сторгова́ть;

с. да́чу — сторгова́ть да́чу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.

Таргуючыся, дамовіцца пра цану чаго‑н. Патупаўшы па рынку і не знайшоўшы нікога з Выганаў, Лабановіч старгаваў за рубель возніка. Колас. // Таргуючыся, купіць. Паехаў [Антось] некуды, старгаваў зруб і прызнаў яго вадою ў Смольню. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таргава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; незак.

1. каго-што. Збіраючыся купіць што-н., прыцэньвацца, дамаўляцца аб цане.

Т. бульбу.

2. Тое, што і гандляваць (разм.).

3. перан., кім-чым. Рабіць прадметам гандлю (пра людзей, іх пачуцці і пад.).

Т. сумленнем.

|| зак. старгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.), патаргава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.; разм.) і прытаргава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.; разм.).

|| наз. торг, -у, м. (да 1 і 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сторгова́ть сов. старгава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старгава́ны сторго́ванный; см. старгава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да старгаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старгава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад старгаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)