старажо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. старажо́к старажкі́
Р. старажка́ старажко́ў
Д. старажку́ старажка́м
В. старажо́к старажкі́
Т. старажко́м старажка́мі
М. старажку́ старажка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

старажо́к, -жка́ м., тех. сторожо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старажо́к, ‑жка, м.

Прыстасаванне, якое прыводзіць у дзеянне механізм пасткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сторожо́к техн. и пр. старажо́к, -жка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)