старажава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
старажу́ю |
старажу́ем |
| 2-я ас. |
старажу́еш |
старажу́еце |
| 3-я ас. |
старажу́е |
старажу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
старажава́ў |
старажава́лі |
| ж. |
старажава́ла |
| н. |
старажава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
старажу́й |
старажу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
старажу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
старажава́ць несов. сторожи́ть, сторожева́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старажава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; незак.
Разм.
1. Выконваць абавязкі стоража. — Даўно старажуеш тут? — запытаў Лабановіч. — Да ўжо, мусіць, чацвёрты год, — адказаў стораж. Колас.
2. каго-што. Вартаваць каго‑, што‑н., пільнаваць каго‑, што‑н. «Прыпушчу, думаю, на часінку [пасвіцца каня], не канешне ж Лаўрэну цягнуцца тут, у яго вунь якія абшары старажаваць». Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старажава́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. старажаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)