стані́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стані́нны |
стані́нная |
стані́ннае |
стані́нныя |
| Р. |
стані́ннага |
стані́ннай
стані́ннае |
стані́ннага |
стані́нных |
| Д. |
стані́ннаму |
стані́ннай |
стані́ннаму |
стані́нным |
| В. |
стані́нны (неадуш.)
стані́ннага (адуш.) |
стані́нную |
стані́ннае |
стані́нныя (неадуш.)
стані́нных (адуш.) |
| Т. |
стані́нным |
стані́ннай
стані́ннаю |
стані́нным |
стані́ннымі |
| М. |
стані́нным |
стані́ннай |
стані́нным |
стані́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стані́на, -ы, мн. -ы, -ні́н, ж. (спец.).
1. Аснова, на якой манціруюцца асобныя часткі машыны або станка.
2. Станок (у 3 знач.), лафет.
|| прым. стані́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)