станчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

Стаць вельмі тонкім.

|| наз. станчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

станчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. станчэ́ю станчэ́ем
2-я ас. станчэ́еш станчэ́еце
3-я ас. станчэ́е станчэ́юць
Прошлы час
м. станчэ́ў станчэ́лі
ж. станчэ́ла
н. станчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. станчэ́й станчэ́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час станчэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

станчэ́ць сов., разг. (стать тонким) истонча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Стаць вельмі тонкім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

истончи́ться сто́нчыцца, станчэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станчы́цца, ‑чыцца, зак.

Стаць тонкім, станчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. станчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

истонча́ть​I сов. (стать тонким) разг. станчэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)