стано́ўчы, -ая, -ае.

1. Які выражае адабрэнне, згоду.

С. водзыў.

Станоўчая характарыстыка.

2. Які мае дадатныя якасці, уласцівасці, які заслугоўвае адабрэння.

Станоўчыя вынікі.

Станоўчая роля вынаходніцтва.

3. Які характарызуецца дадатнымі якасцямі, рысамі.

С. герой п’есы.

|| наз. стано́ўчасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стано́ўчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стано́ўчы стано́ўчая стано́ўчае стано́ўчыя
Р. стано́ўчага стано́ўчай
стано́ўчае		 стано́ўчага стано́ўчых
Д. стано́ўчаму стано́ўчай стано́ўчаму стано́ўчым
В. стано́ўчы (неадуш.)
стано́ўчага (адуш.)		 стано́ўчую стано́ўчае стано́ўчыя (неадуш.)
стано́ўчых (адуш.)
Т. стано́ўчым стано́ўчай
стано́ўчаю		 стано́ўчым стано́ўчымі
М. стано́ўчым стано́ўчай стано́ўчым стано́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стано́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стано́ўчы стано́ўчая стано́ўчае стано́ўчыя
Р. стано́ўчага стано́ўчай
стано́ўчае		 стано́ўчага стано́ўчых
Д. стано́ўчаму стано́ўчай стано́ўчаму стано́ўчым
В. стано́ўчы (неадуш.)
стано́ўчага (адуш.)		 стано́ўчую стано́ўчае стано́ўчыя (неадуш.)
стано́ўчых (адуш.)
Т. стано́ўчым стано́ўчай
стано́ўчаю		 стано́ўчым стано́ўчымі
М. стано́ўчым стано́ўчай стано́ўчым стано́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стано́ўчы положи́тельный;

с. во́дзыў — положи́тельный о́тзыв

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стано́ўчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які выражае адабрэнне. Станоўчы водзыў. Станоўчая характарыстыка. // Які выражае згоду. Станоўчы адказ.

2. Які мае дадатныя ўласцівасці, якасці; які заслугоўвае адабрэння. Станоўчы прыклад. Станоўчыя вынікі. □ Граматыка В. А. Тарашкевіча адыграла станоўчую ролю ў пашырэнні пачатковых ведаў па роднай мове і доўгі час служыла падставай для ўкладальнікаў пазнейшых школьных граматык. Суднік. Моўныя з’явы запазычваюцца ў выніку ўзрастаючых патрабаванняў да мовы, што з’яўляецца станоўчым фактам прагрэсіўнага развіцця. Жураўскі.

3. Які характарызуецца дадатнымі якасцямі. Станоўчы вобраз аповесці. □ Сам Лукаш быў чалавек станоўчы. Не курыў, піў у меру і пры выпадку. Чарнышэвіч. Пры ўсіх сваіх недахопах Рыгор Карпавіч меў адну вельмі станоўчую рысу: ніколі не хлусіў самому сабе, заўсёды дашукваўся прычыны сваіх паводзін. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стано́ўчы ‘дадатны’, ‘які заслугоўвае адабрэння’ (ТСБМ), ‘рашучы’ (Ласт.). Польск. stanowczy ‘рашучы, катэгарычны’ < stanowić ‘станавіць’. Беларускае, відаць, з польскай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэ́зус-стано́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́зус-стано́ўчы рэ́зус-стано́ўчая рэ́зус-стано́ўчае рэ́зус-стано́ўчыя
Р. рэ́зус-стано́ўчага рэ́зус-стано́ўчай
рэ́зус-стано́ўчае		 рэ́зус-стано́ўчага рэ́зус-стано́ўчых
Д. рэ́зус-стано́ўчаму рэ́зус-стано́ўчай рэ́зус-стано́ўчаму рэ́зус-стано́ўчым
В. рэ́зус-стано́ўчы (неадуш.)
рэ́зус-стано́ўчага (адуш.)		 рэ́зус-стано́ўчую рэ́зус-стано́ўчае рэ́зус-стано́ўчыя (неадуш.)
рэ́зус-стано́ўчых (адуш.)
Т. рэ́зус-стано́ўчым рэ́зус-стано́ўчай
рэ́зус-стано́ўчаю		 рэ́зус-стано́ўчым рэ́зус-стано́ўчымі
М. рэ́зус-стано́ўчым рэ́зус-стано́ўчай рэ́зус-стано́ўчым рэ́зус-стано́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

одобри́тельный стано́ўчы, пахва́льны;

одобри́тельный о́тзыв стано́ўчы (пахва́льны) во́дзыў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адабрэ́нне, -я, н.

1. гл. адобрыць.

2. Пахвала, станоўчы водгук.

Учынак заслугоўвае адабрэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стано́ўча нареч. положи́тельно; см. стано́ўчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)