стано́жка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стано́жка стано́жкі
Р. стано́жкі стано́жак
Д. стано́жцы стано́жкам
В. стано́жку стано́жак
Т. стано́жкай
стано́жкаю		 стано́жкамі
М. стано́жцы стано́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стано́жка ж., разг., см. макры́ца 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Тое, што і мнаганожка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стоно́жка зоол. стано́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мокри́ца

1. зоол. макры́ца, -цы ж., стано́жка, -кі ж.;

2. бот. макры́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стано́г ‘жывёліна Oniscus muratius’ (Некр. і Байк.), ‘мнаганожка’ (ЛА, 4), стоно́га, стано́жка ‘тс’ (ЛП, Пятк. 2, Шатал., ЛА, 4), стоно́г ‘макрыца’ (ПСл), стоно́га ‘тс’ (Сл. Брэс.), станогі (сто‑ноги) мн. л. ‘тс’ (Меер Крыч.). Параўн. укр. сто́нга, стоно́га ‘тс’. Кампазіт на базе сто (тут у значэнні ‘шмат’) і нага́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)