стаме́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Сталярская прылада з тонкім пляскатым долатам для выбірання пазоў.

|| прым. стаме́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стаме́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стаме́ска стаме́скі
Р. стаме́скі стаме́сак
Д. стаме́сцы стаме́скам
В. стаме́ску стаме́скі
Т. стаме́скай
стаме́скаю		 стаме́скамі
М. стаме́сцы стаме́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стаме́ска ж., стол. стаме́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стаме́ска ж., стол. стаме́ска, -кі ж., до́лата, -та ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стаме́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Сталярская прылада з пляскатым тонкім долатам рознай шырыні для выбірання пазоў, гнёздаў у дрэве, дошках.

[Ням. Stemmeisen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стаме́ска ‘сталярская прылада з пляскатым тонкім долатам’ (ТСБМ, Сцяшк., Бяльк.), стама́йза ‘тс’ (Сл. Брэс.), штама́йза ‘тс’ (Скарбы). Рус. стаме́ска, стаме́зка ‘тс’. Запазычанне з н.-ням. stemmîzṇ або нова-в.-ням. Stemmeisen ‘долата’; гл. Фасмер, 3, 744 з літ-рай. Для стаме́ска магчыма рускае пасрэдніцтва; стама́йза, штамайза, відаць, непасрэдна з нова-в.-ням.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́лата ср.

1. долото́, стаме́ска ж.;

2. тех. долото́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)