сталёвы гл. сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталё́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сталё́вы сталё́вая сталё́вае сталё́выя
Р. сталё́вага сталё́вай
сталё́вае		 сталё́вага сталё́вых
Д. сталё́ваму сталё́вай сталё́ваму сталё́вым
В. сталё́вы (неадуш.)
сталё́вага (адуш.)		 сталё́вую сталё́вае сталё́выя (неадуш.)
сталё́вых (адуш.)
Т. сталё́вым сталё́вай
сталё́ваю		 сталё́вым сталё́вымі
М. сталё́вым сталё́вай сталё́вым сталё́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сталёвы, см. стальны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і стальны. Сталёвая машына няўмольна рухалася .. [Зернавому] насустрач, не збаўляючы хуткасці. Нядзведскі. Прышпорваў я сталёвага каня, Што бушаваў, нібы гарачы кратэр. Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталь, -і, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам і іншымі дабаўкамі.

○

Нержавеючая сталь — сталь, устойлівая супраць карозіі.

|| прым. стальны́, -а́я, -о́е і сталёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяля́са-сталёвы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяля́са-сталёвы бяля́са-сталёвая бяля́са-сталёвае бяля́са-сталёвыя
Р. бяля́са-сталёвага бяля́са-сталёвай
бяля́са-сталёвае		 бяля́са-сталёвага бяля́са-сталёвых
Д. бяля́са-сталёваму бяля́са-сталёвай бяля́са-сталёваму бяля́са-сталёвым
В. бяля́са-сталёвы (неадуш.)
бяля́са-сталёвага (адуш.)		 бяля́са-сталёвую бяля́са-сталёвае бяля́са-сталёвыя (неадуш.)
бяля́са-сталёвых (адуш.)
Т. бяля́са-сталёвым бяля́са-сталёвай
бяля́са-сталёваю		 бяля́са-сталёвым бяля́са-сталёвымі
М. бяля́са-сталёвым бяля́са-сталёвай бяля́са-сталёвым бяля́са-сталёвых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перазво́н, -у, м.

Гукі некалькіх званоў, званочкаў.

Сталёвы п. кос (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канёк

‘вузкі сталёвы палазок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канёк канькі́
Р. канька́ канько́ў
Д. каньку́ канька́м
В. канёк канькі́
Т. канько́м канька́мі
М. каньку́ канька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

намагні́ціць, -нічу, -ні́ціш, -ні́ціць; -ні́чаны; зак., што.

Надаць якому-н. целу якасці магніта.

Н. сталёвы стрыжань.

|| незак. намагні́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

Тоўстая моцная вяроўка з пяньковага валакна або дроту.

Сталёвы к.

|| прым. кана́тны, -ая, -ае.

Канатная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)