сталяні́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сталяні́ца |
сталяні́цы |
| Р. |
сталяні́цы |
сталяні́ц |
| Д. |
сталяні́цы |
сталяні́цам |
| В. |
сталяні́цу |
сталяні́цы |
| Т. |
сталяні́цай
сталяні́цаю |
сталяні́цамі |
| М. |
сталяні́цы |
сталяні́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сталяні́ца ж. (потолочная доска) потоло́чина
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сталяні́ца, ‑ы, ж.
Столевая дошка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
потоло́чина стр.
1. (балка) бэ́лька, -кі ж.;
2. (доска) сталяні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)