стало́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стало́вы стало́вая стало́вае стало́выя
Р. стало́вага стало́вай
стало́вае		 стало́вага стало́вых
Д. стало́ваму стало́вай стало́ваму стало́вым
В. стало́вы (неадуш.)
стало́вага (адуш.)		 стало́вую стало́вае стало́выя (неадуш.)
стало́вых (адуш.)
Т. стало́вым стало́вай
стало́ваю		 стало́вым стало́вымі
М. стало́вым стало́вай стало́вым стало́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стало́вы, -ая, -ае.

1. гл. стол.

2. Які выкарыстоўваецца ў час яды.

С. прыбор.

Сталовая соль.

3. Які мае адносіны да сталовай, прызначаны для яе.

С. гарнітур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стало́вы в разн. знач. столо́вый;

~вая лы́жка — столо́вая ло́жка;

~вае віно́ — столо́вое вино́;

~выя го́ры — геогр. столо́вые го́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для стала, для выкарыстання ў час яды. Сталовы сервіз. Сталовая бялізна. □ Хапіліся сталовага серабра — а таго след прастыў, не дашукаліся і прадвадзіцельскай шубы... Лынькоў. Сталовым нажом бацька ўрачыста робіць на вушаку засечку. Хадановіч.

2. Які мае адносіны да сталовай, прызначаны для яе. Сталовы гарнітур.

3. Спец. Які мае плоскія вяршыні і крутыя схілы (пра гару, узвышша). Сталовыя горы. Сталовы айсберг.

•••

Сталовае віно гл. віно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стол, стала́, мн. сталы́, стало́ў, м.

1. Прадмет мэблі ў выглядзе шырокай гарызантальнай дошкі на высокіх падпорах, ножках.

Пісьмовы с.

Сесці за сталы.

Перагаворы за круглым сталом (перан.: пры поўным раўнапраўі бакоў).

2. Прадмет спецыяльнага абсталявання або частка станка падобнай формы.

Аперацыйны с.

3. адз. Страва, ежа, тое, што падаюць для яды.

Затраты на с.

Разнастаіць с.

4. Від стравы, ежы; рэжым харчавання.

Мясны с.

Дыетычны с.

Вегетарыянскі с.

5. які або чаго. Аддзел ва ўстанове, а таксама сама ўстанова, якая займаецца спецыяльным колам пытанняў

С. даведак.

Пашпартны с.

|| памянш. сто́лік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. стало́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

відэ́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Сталовы прыбор у выглядзе ручкі з доўгімі зубамі.

|| прым. відэ́лечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

столо́вый в разн. знач. стало́вы;

столо́вый прибо́р стало́вы прыбо́р;

столо́вые го́ры стало́выя го́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відэ́лец, ‑льца, м.

Сталовы прыбор у выглядзе ручкі з доўгімі зубамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разро́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Парушыць цэласнасць, адзінства (камплекта, сукупнасці чаго‑н.). Разрозніць гарнітур. Разрозніць сталовы набор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серві́з, ‑а, м.

Поўны пабор сталовай або чайнай пасуды, разлічаны на пэўную колькасць чалавек. Чайны сервіз. Сталовы сервіз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)