стале́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. стале́нне
Р. стале́ння
Д. стале́нню
В. стале́нне
Т. стале́ннем
М. стале́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стале́нне ср. взросле́ние, мужа́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стале́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. сталець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Станавіцца сталым, больш дарослым, мужным.

|| зак. пастале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

|| наз. стале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флёр, ‑у, м.

1. Тонкая, празрыстая, пераважна шаўковая тканіна.

2. перан. Напаўпразрыстае покрыва, заслона, смуга. Сёння ноччу туман зоры ясныя вымеў, І прачнулася раніца ў флёрах сівых: Нават мёртвыя жэрдкі здаюцца жывымі З-за жамчужных зіхоткіх гірляндаў на іх. Караткевіч. // Кніжн. Тое, што перашкаджае бачыць што‑н.; покрыва. Сталенне Сымона.. адбываецца не на вачах чытача, вынікае неяк нечакана, яно ахутана флёрам рамантычнай умоўнасці. Навуменка.

[Ням. Flor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)