стале́й нареч. сравнит. ст. соли́дней; степе́ннее; бо́лее зре́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́ла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ста́ла стале́й -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ста́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. ста́ль ста́лі
Р. ста́лі ста́лей
Д. ста́лі ста́лям
В. ста́ль ста́лі
Т. ста́ллю ста́лямі
М. ста́лі ста́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стале́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. стале́ю стале́ем
2-я ас. стале́еш стале́еце
3-я ас. стале́е стале́юць
Прошлы час
м. стале́ў стале́лі
ж. стале́ла
н. стале́ла
Загадны лад
2-я ас. стале́й стале́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час стале́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жале́за, ‑а, н.

1. Хімічны элемент, цяжкі коўкі метал серабрыстага колеру, які ў спалучэнні з вугляродам утварае чыгун і сталь. Выплаўка жалеза з руды. Каваць жалеза.

2. Звычайная (бытавая) назва малавугляродзістых сталей. Пройдзеш круг — рукой не дакранешся да лемяхоў і нарогаў. Гарыць жалеза. Бялевіч. // зб. Вырабы з гэтага металу. Ліставое жалеза. Дахавае жалеза.

3. Жалезістыя рэчывы як лячэбны сродак. У цыбулі многа жалеза. Большая частка жалеза ў целе чалавека знаходзіцца ў гемаглабіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)