сталачы́ць гл. талачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сталачу́ стало́чым
2-я ас. стало́чыш стало́чыце
3-я ас. стало́чыць стало́чаць
Прошлы час
м. сталачы́ў сталачы́лі
ж. сталачы́ла
н. сталачы́ла
Загадны лад
2-я ас. сталачы́ сталачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час сталачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сталачы́ць сов., разг. потрави́ть, вы́топтать;

ко́ні ~чы́лі ярыну́ — ко́ни потрави́ли (вы́топтали) ярово́е по́ле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталачы́ць, ‑лачу, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., што.

Разм. Патаптаць, вытаптаць (траву, пасевы). Коні сталачылі ячмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

талачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; незак. (разм.).

1. Выконваць якую-н. работу талакою (у 1 знач.).

2. што. Таптаць, мясіць (пасевы, траву).

Т. пасевы.

|| зак. сталачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; -ло́чаны (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сталачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стало́чаны разг. потра́вленный, вы́топтанный; см. сталачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стало́ка ‘таўханіна, таўкатня’ (Ласт.), сталачы́ць ‘стаптаць’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ), столокова́ць, столо́чыць (ТС). Гл. талака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)