стады́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стады́йны |
стады́йная |
стады́йнае |
стады́йныя |
| Р. |
стады́йнага |
стады́йнай
стады́йнае |
стады́йнага |
стады́йных |
| Д. |
стады́йнаму |
стады́йнай |
стады́йнаму |
стады́йным |
| В. |
стады́йны (неадуш.)
стады́йнага (адуш.) |
стады́йную |
стады́йнае |
стады́йныя (неадуш.)
стады́йных (адуш.) |
| Т. |
стады́йным |
стады́йнай
стады́йнаю |
стады́йным |
стады́йнымі |
| М. |
стады́йным |
стады́йнай |
стады́йным |
стады́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стады́йны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і стадыяльны. Стадыйнае развіццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ста́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.
Перыяд, ступень у развіцці чаго-н.
С. росту.
Апошняя с. развіцця хваробы.
|| прым. стады́йны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)