ста́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. ста́днасць
Р. ста́днасці
Д. ста́днасці
В. ста́днасць
Т. ста́днасцю
М. ста́днасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́днасць ж., в разн. знач. ста́дность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́днасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і стан стаднага (у 1 знач.). Інстынкт стаднасці.

2. перан. Поўнае несвядомае падпарадкаванне сваіх індывідуальных паводзін паводзінам гурту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́дны, -ая, -ае.

1. Які жыве гуртам, уласцівы гурту.

С. характар жыцця першабытных людзей.

С. інстынкт.

2. перан. Заснаваны на несвядомым падпарадкаванні гурту, большасці.

Стаднае пачуццё.

|| наз. ста́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́дность ста́днасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)