стагавы́ гл. стог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стагавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стагавы́ стагава́я стагаво́е стагавы́я
Р. стагаво́га стагаво́й
стагаво́е		 стагаво́га стагавы́х
Д. стагаво́му стагаво́й стагаво́му стагавы́м
В. стагавы́ (неадуш.)
стагаво́га (адуш.)		 стагаву́ю стагаво́е стагавы́я (неадуш.)
стагавы́х (адуш.)
Т. стагавы́м стагаво́й
стагаво́ю		 стагавы́м стагавы́мі
М. стагавы́м стагаво́й стагавы́м стагавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стагавы́ стогово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стагавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да стога, прызначаны для стагоў. Стагавыя вілы. // Складзены ў стог, які ляжыць у стозе. Стагавое сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стог, -а, мн. стагі́, стаго́ў, м.

Вялікая капа сена, саломы, высокая і акруглая.

|| памянш. стажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

|| прым. стагавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стогово́й стагавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)