ссы́пка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ссы́пка |
| Р. |
ссы́пкі |
| Д. |
ссы́пцы |
| В. |
ссы́пку |
| Т. |
ссы́пкай
ссы́пкаю |
| М. |
ссы́пцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ссы́пка ж., в разн. знач. ссы́пка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ссы́пка ж. ссы́пка, -кі ж.; неоконч. ссыпа́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ссы́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. ссыпа́ць — ссы́паць (у 1 знач.).
2. Разм. Уст. Зерне, якое здавалі бацькі вучняў сельскіх школ на патрэбы школы. [Саханюк:] — Я грунтуюся на цыркуляры дырэкцыі народных вучылішчаў, які зазначае, што раз была пастанова валаснога сходу даваць ссыпку, дык ваша вёска не мае права яе адабраць. Вось чаму я і прыехаў забраць гэту ссыпку. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ссы́паць, -плю, -плеш, -пле; ссып; -паны; зак., што.
1. Насыпаць або ўсыпаць куды-н.
С. бульбу ў склеп.
2. Скінуць уніз, прымусіць упасці (што-н. дробнае, сыпкае).
С. зерне з бункера ў машыну.
|| незак. ссыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. ссыпа́нне, -я, н. і ссы́пка, -і, ДМ -пцы, ж.
|| прым. ссыпны́, -а́я, -о́е.
С. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ссыпа́нне ср. ссыпа́ние, ссы́пка ж.; см. ссыпа́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лыпоўка ’ссыпка’ (нараўл., Мат. Гом.). Да лі́павачка (гл.). Аб другасным ацвярдзенні л‑ гл. Карскі (1, 316–317).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)