ссы́паны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ссы́паны ссы́паная ссы́панае ссы́паныя
Р. ссы́панага ссы́панай
ссы́панае		 ссы́панага ссы́паных
Д. ссы́панаму ссы́панай ссы́панаму ссы́паным
В. ссы́паны (неадуш.)
ссы́панага (адуш.)		 ссы́паную ссы́панае ссы́паныя (неадуш.)
ссы́паных (адуш.)
Т. ссы́паным ссы́панай
ссы́панаю		 ссы́паным ссы́панымі
М. ссы́паным ссы́панай ссы́паным ссы́паных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссы́паны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ссы́паны ссы́паная ссы́панае ссы́паныя
Р. ссы́панага ссы́панай
ссы́панае		 ссы́панага ссы́паных
Д. ссы́панаму ссы́панай ссы́панаму ссы́паным
В. ссы́паны (неадуш.)
ссы́панага (адуш.)		 ссы́паную ссы́панае ссы́паныя (неадуш.)
ссы́паных (адуш.)
Т. ссы́паным ссы́панай
ссы́панаю		 ссы́паным ссы́панымі
М. ссы́паным ссы́панай ссы́паным ссы́паных

Кароткая форма: ссы́пана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссы́паны в разн. знач. ссы́панный; см. ссы́паць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссы́паны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ссы́паць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссы́панный ссы́паны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Су́та (су́то) ’многа, багата’, ’туга’, ’вельмі’, су́ты ’падвойны’, ’вельмі задаволены, дастатковы’ (Нас.). Укр. су́то ’зусім, чыста, поўнасцю’, сут ’вялікая колькасць’, су́тий ’сапраўдны; багаты’, рус. су́то ’многа, вельмі’, польск. suto ’ў вялікай колькасці, багата’, suty ’багаты, вялікі, шчодры’, чэш. suty ’ссыпаны, вымалачаны (пра збожжа)’, ’поўны’. Ад старога залежнага дзеепрыслоўя прош. ч. *сутъ, утворанага ад прасл. *suti, *sъpǫ, дзеяслова з іншай ступенню чаргавання да *sypati ’сыпаць’; першаснае значэнне ’насыпана поўна’ (Фасмер, 3, 811; Борысь, 588; Брукнер, 524). Ст.-бел. су́тый ’багаты, шчодры’ Булыка (Лекс. запазыч., 195) выводзіць са ст.-польск. suty ’тс’ (XVII ст.), што няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)