спі́ч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спі́ч спі́чы
Р. спі́ча спі́чаў
Д. спі́чу спі́чам
В. спі́ч спі́чы
Т. спі́чам спі́чамі
М. спі́чы спі́чах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спіч м. спич;

сказа́ць с. — произнести́ спич

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіч, ‑а, м.

Кароткая прывітальная застольная прамова. Сказаць спіч.

[Англ. speech.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спич спіч, род. спі́ча м.;

произнести́ спич сказа́ць спіч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)